Escape from reality

مرشد پنجشنبه ۱۴۰۱/۱۰/۲۲، 10:59

برای مشاور می‌نویسم که "رشد شخصی از نظرم یعنی اینکه خواهان آزادی باشم و مسئولیت های ناشی از اون رو با کمال میل بپذیرم ". اما حقیقت، الان دوست دارم گوشیم رو خاموش کنم، پرت کنم توی خیابون، از پنجره فرار کنم و برم جایی که هیچ کس منو نشناسه. از خودم، از مسئولیت هام و از احساساتم فرار کنم. آیا اصلا دوست دارم آزاد باشم؟ آزادی هم میتونه ترسناک باشه؟ خسته‌ام از باری که روی دوشم هست، حتی خسته ام از باری که روی دوشم نیست. می‌فهمی چی میگم؟