برف، زبان شناسی و عشق.

مرشد چهارشنبه ۱۴۰۱/۱۰/۲۱، 9:58

نشستم کنار پنجره و با نگاه کردن به برف ها چایی میخورم و فکر میکنم به چیزهایی که یاد گرفتم. توی زبان شناسی خوندم که زبان مثل آینه ای برای دنیای بیرونی نیست. یعنی مثل اتیکت و برچسبی نیست که ما روی اشیا بزنیم و زین پس اشیا رو انگونه صدا کنیم. میشه گفت برای هیچ واژه ای از زبانی به زبان دیگه معادلی وجود نداره. برای شخص عرب زبان صد تا واژه برای انواع مختلف شترها هست و اون شخصی که تو قطب جنوبه، شاید فقط کلمه ی camel رو تو دیکشنری خونده باشه.

میدونی میخوام چی بگم؟ میخوام بگم ما آدم ها هم همینیم. برای کلمات و احساساتمون، از آدمی به آدم دیگه معادلی وجود نداره. کلمه عشق توی زندگی من، با چیزی که تو بهش فکر میکنی و میگی عشق فرق داره. وقتی حس کردم دوستم داری، با اون چیزی که تو حس میکردی فرق داشت. دوست داشتن من، معادل دوست داشتن تو نبود. میدونی ما آدم ها هیچ وقت نمیتونیم منظور واقعیمون رو بهم برسونیم. با هیچ زبانی... و خب ببین چقدر ناتوانیم...ببین چقدر ناتوانی...