آیا زن تنها چیزی نیست که از بهشت باقی مانده؟!

چند وقت پیش عکسی دیدم که آمده بود در یک سمت عکس همسر رونالدو را قرار داده بود و نوشته بود " زن رونالدو پس از 3 زایمان" زنی که اندام زیبایی داشت و انگار نه انگار که زایمان کرده بود و در سمت دیگر عکس مادربزرگی که احتمالا 8 بچه زاییده بود و زیرش نوشته بود " یک زن ایرانی بعد از زایمان یک بچه" و بعد در کامنت ها میخواندم که "مردانی" که خود روزی از یک زن بیرون آمده اند نوشته اند " آره بابا این زنا یک بار می زان، فکر می کنن که کار شاقی کردن"

اینکه سراسر این مقایسه ها را توهین به ذات مقدس و پاک مادران دلسوز ایرانی میبینم به کنار، اما دلم می سوزد برای مادران و زنانی که در زندگی شان هرگز خودشان را الویت خودشان قرار نداده اند. هرگز مورد محبت قرار نگرفته اند. زنانی که مردانشان حتی نمی دانند چگونه از آنها تشکر کنند. قدر بوی پیاز و گوشت دستانشان را کسی نمی داند. شب بیداری هایشان را نمی بینند، دلسوزی آنها برای بچه هایشان گیر دادن به حساب می آید. ترسیده اند تا عشق بورزند، روزی نشده لاک بزنند، برای خودشان گل بخرند، لباس مورد علاقه شان را بپوشند و برای خودشان " خانوم گل" ابی را پخش کنند و تا میتوانند برقصند. 

من دوست دارم روز زن و روز مادر را صرفا به این زن ها تبریک بگویم. زنانی که ترک شکم را بعد از بارداری به جان خریدند، اندامشان از فرم افتاد و یک مرد به خود اجازه داد آنها را اینگونه تمسخر کند.

روزتان مبارک مادران دلسوز سرزمینم. دستان همه شما را می بوسم.